มาร์ช-จุฑาวุฒิ ภัทรกำพลไชน่าทาวน์ ชะช่าลุงรงค์-จาตุรงค์ พลบูรณ์าเล็ก-ธีรเดช เมธาวรายุทธมิ้นท์-รัญชน์รวี เอื้อกูลวราวัตรภาพยนตร์

It looks like you were being misusing this element by heading also fast. You’ve been quickly blocked from employing it.

ไชน่าทาวน์ ชะช่า ว่าด้วยเรื่องของ กี้ เด็กสาวมหาวิทยาลัยที่เกิดมาพร้อมกับโชคชะตาที่เรียกได้ว่าดวงซวยมาตั้งแต่เกิด ก่อนที่จะมีอาแปะมาทักว่าเพราะต้นตระกูลของเธอนั้น อดีตเคยเป็นอั้งยี่ตัวร้ายและมีจุดจบที่อดสู ชาวบ้านพากันรุมสาปแช่ง ทำให้ผลพวงของคำแช่งยังตกทอดจากรุ่นสู่รุ่น ทำให้เธอจำใจขอลองทำพิธีนอนโลงศพเพื่อล้างซวย แต่ปรากฏว่าเรื่องประหลาดก็ได้เกิดขึ้น เมื่อเธอฟื้นขึ้นมาอีกทีพบว่าตัวเองอยู่ในร่างของตี๋หนุ่ม ที่เป็นมือขวาคนสนิทของเหล่าก๋งของเธอ เมื่อเกือบร้อยปีก่อน

นพดล ทรงแสง (จิ้ม ชวนชื่น) รับบท เซียนแปะ

ทรูไอดี โลกความสุขในทุกตัวตนของคุณ

เพียงแต่ว่าจังหวะและลีลาในการสร้างคอนเทนท์ในยุคนี้ค่อนข้างเปลี่ยนแปลงไปเร็ว สไตล์การทำหนังของลุงรงค์ไม่ได้แย่อะไร แต่ก็ยังไม่ใช่ผลงานที่ดีนัก เพราะลุงรงค์ก็เคยสร้างงานมาสเตอร์พีชของตัวเองเอาไว้ในระดับขึ้นหึ้งมาแล้ว ครั้งนี้อาจจะห่างหายทิ้งช่วงกับการนั่งเก้าอี้ผู้กำกับและผู้สร้างไปเสียนาน ก็หวังว่าถ้ามีเรื่องต่อไป จังหวะการทำหนังของลุงรงค์น่าจะแจ่มขึ้น และเราก็เชียร์และอยากให้มีหนังที่ลุงรุงค์ทำออกอีกในภายภาคหน้า

นำแสดงโดย: ธีรเดช เมธาวรายุทธ, รัญชน์รวี เอื้อกูลวราวัตร, จุฑาวุฒิ ภัทรกำพล

กรณีศึกษาเวียดนาม กับนโยบาย ‘การทูตไผ่ลู่ลม’ ที่เปิดรับโลกกว้าง ต้อนรับทุกขั้วอำนาจ

แต่ที่ค่อนข้างใช้ได้และต้องชื่นชมก็คงจะเป็นงานคอสตูม ที่ถือว่าเก็บรายละเอียดความเป็นไทย-จีนในยุคสมัยนั้นได้น่าพอใจ ถึงอาจจะไม่ได้เป็นงานเสื้อผ้าที่ละเอียดยิบอะไรขนาดนั้น แต่ต้องยอมรับว่าเสื้อผ้าหน้าผมของนักแสดงในพาร์ทย้อนอดีต มีส่วนช่วยในการเซ็ตไทม์ไลน์ของหนังให้ดูมีความสมจริงได้ดีอยู่ในระดับที่พึงพอใจ

Possibly e mail addresses are anonymous for this team or you will need the check out member electronic mail addresses permission to view the initial message

หนังสนุกดูแลชวนอมอยิ้ม และยังมี “อีสานซอมบี้”

นำแสดงโดย  ธีรเดช เมธาวรายุทธ, รัญชน์รวี เอื้อกูลวราวัตร, ไชน่าทาวน์ชะช่า จุฑาวุฒิ ภัทรกำพล

███████████████████ஜ۩۞۩ஜ███████████████████

ก่อนจะเริ่มละเลงรีวิว...ต้องขอสูดลมหายใจลึก ๆ สักฟอด เพราะการคัมแบ็กงานกำกับอีกหนในครั้งนี้ของลุงรงค์ ถือว่ายังคงรักษามาตรฐานความเป็นนักสร้างหนังของเขาไว้อย่างเสมอต้นเสมอปลาย เทคนิคและจังหวะการหยอดมุก สร้างอารมณ์ให้กับคนดูยังแพรวพราวไม่มีเปลี่ยน เพียงแต่ว่ายุคสมัยที่เปลี่ยนไปเป็นสิบ ๆ ปีแล้ว ต้องยอมรับว่าบางโทนและบางลีลาของลุงรงค์ก็ค่อนข้างจะตกยุคไปประมาณหนึ่งแล้วเช่นกัน